Współczesne budynki biurowe i użyteczności publicznej często osłonięte są ścianą ze szkła. Dzięki we wnętrzach można efektywnie wykorzystywać światło słoneczne. Ale ten sposób konstruowania niesie ze sobą również problemy do rozwiązania.
Fasady szklane wpisują się też w trend dominujący we współczesnym projektowaniu, czyli energooszczędność. Dzięki przeszklonym ścianom elewacyjnym, wnętrza są dobrze doświetlane światłem słonecznym, co daje wymierne oszczędności w kosztach oświetlenia budynku. Zwykłe szkło przepuszcza jednak nie tylko światło, ale i energię cieplną (i to w obie strony), co wpływa na podniesienie kosztów ogrzewania i klimatyzacji. Architekci sięgnęli więc po szkło o specjalnych właściwościach, które pozwala korzystać z darmowej energii słonecznej bez ponoszenia strat.
Szkło na fasady
Właściwości zwykłego płaskiego szkła (typu float) można korygować przez napylanie cienkich warstw tlenków metali lub wklejanie w szklane tafle specjalnej folii. W ten sposób powstają m.in. szkła przeciwsłoneczne. Mogą one w dwojaki sposób chronić wnętrza przed przegrzewaniem. Pierwszą metodą jest odbijanie promieni słonecznych. Szkło odbijające (refleksyjne) produkowane jest z bezbarwnej lub barwionej w masie tafli, na którą napyla się warstwę tlenków metali albo nakleja folię refleksyjną. Działa ona jak lustro, ograniczając dostęp energii cieplnej, ale też zmniejszając ilość światła wpadającego do wnętrz.
Drugą metodą jest pochłanianie energii. Szyby absorpcyjne wytwarza się ze szkła barwionego w masie (mogą być zielone, brązowe, grafitowe lub niebieskie). Nadanie szkłu barwy sprawia, że pochłania ono część promieniowania słonecznego. Efekt ten zależy zarówno od koloru szkła, jak i od jego grubości – im tafla jest grubsza, tym większy efekt. Szkło tego typu pochłania ok. 50% energii słonecznej, która potem wypromieniowuje na zewnątrz, chroniąc w ten sposób wnętrza przed przegrzewaniem. Szyby absorpcyjne w pakietach zespolonych montuje się jako zewnętrzne.
Ograniczenie dostępu energii słonecznej i promieniowania UV do pomieszczeń to tylko połowa sukcesu. Trzeba też zapobiec stratom, przez wypromieniowanie ciepła z wnętrza budynku. Tu z pomocą przychodzi szkło niskoemisyjne – ograniczające wypromieniowanie energii cieplnej.
Dostępne jest też szkło selektywne pozwala jednocześnie kontrolować nasłonecznienie wnętrza budynku i chronić je przed ucieczką ciepła.
Do szklenia ścian fasadowych używa się szkła bezpiecznego – hartowanego lub laminowanego, trudniej stłuc, a jeśli już się to stanie – rozpada się na drobne kawałki o nieostrych krawędziach (lub nie rozpada się wcale, jak w szybach laminowanych, gdzie folia zapobiega rozpryśnięciu się odłamków).
Przejrzyste i malowane
Fasady szklane projektuje się z tafli zespolonych i pojedynczych, mocowanych pojedynczą warstwą lub dwuwarstwowo (w elewacjach typu druga skóra). Szkło może być mocowane liniowo po obwodzie lub punktowo, przy użyciu specjalnych śrub. Poza kolorami, jakie nadaje się taflom w fazie produkcji szkła, mogą też być barwione na inne sposoby – pokryte sitodrukowym wzorem, zadrukowane cyfrowo, laminowane barwną folią i emaliowane. Pierwsze trzy metody służą do produkcji szkła przezroczystego lub częściowo nieprzeziernego, ostatnia pozwala wytworzyć szkło nieprzejrzyste, używane jako spandrele (dekoracyjne panele szklane na elewacji).