Powszechny problem korozji

[dropshadowbox align=”none” effect=”lifted-both” width=”620px” height=”” background_color=”#ffffff” border_width=”1″ border_color=”#dddddd” ]Temat związany z korozją metali jest znany człowiekowi od czasu, gdy zaczął on wytapiać i obrabiać metale. Rdzy nie opierały się żelazne narzędzia, zbroje rycerskie i broń, a także miedziane dachy oraz spiżowe dzwony. Człowiek zaczął chronić te przedmioty stosując tłuszcz zwierzęcy, wosk, smołę lub olej, by skutki wilgoci i korozji były jak najmniejsze. Warto dowiedzieć się, jakie teraz istnieją techniki ochrony przed tym zjawiskiem.
 Różne sposoby ochrony przed korozją 

Postęp cywilizacyjny dostarczył wielu odkryć nowych metali, powstało także wiele stopów, z których część doskonale sobie radzi z korozją. W zależności od tego, jakie właściwości są pożądane, bywa, że trzeba zrezygnować z odporności przed rdzą. Tak dzieje się w przypadku, gdy najważniejsza dla producenta jest wytrzymałość lub twardość. Rozwój nauki spowodował poprawę wielu technik zabezpieczeń przed korozją. Ochrona metalu lub jego stopu przez jego pokrycie innym metalem stanowi pewną stałą. Bardzo popularne są niemetalowe substancje nieorganiczne oraz dużo rodzajów pokryć organicznych, typu powłoki bitumiczne, a także farby, smary, tworzywa sztuczne lub lakiery. Typ powłoki jest dobierany w zależności od zagrożenia rdzą w danych warunkach. Sporo metalowych elementów bywa chronionych powłokami z innych metali. W zależności od mechanizmu działania są to powłoki anodowe i katodowe.

 

 Ochronna metoda cynkowania 

Do najbardziej popularnych metod ochrony żeliwa i stali przed korozją zaliczyć trzeba przede wszystkim cynkowanie. Taka technika jest przykładem powłoki anodowej, gdzie materiał chroniony jest bardziej szlachetny od tego, który go zabezpiecza. W ten sposób powłoka cynkowa wytwarza na powierzchni chronionego metalu specjalną powłokę i działa tak jak anoda, która zabezpiecza stal. Działa to w taki sposób, że elektrony są wychwytywane przez cynk, który trafia do roztworu, a cząsteczki żelaza nie są wypłukiwane. Tworzony w ten sposób ochronny efekt cynku wzmocniony jest także przez działanie dwutlenku węgla, który dodatkowo pokrywa się warstwą pasywną węglanową, a w środowisku alkaicznym powstaje warstewka pasywnego wodorotlenku cynku. Doskonałe dla cynku są środowiska o PH od 6 do 11. Sposób pokrywania cynkiem realizowany jest poprzez galwanizację (elektrolizę) lub zanurzanie w stopionym ogniwie (metalu). Poza cynkiem wykorzystuje się także kadm, jako powłoki anodowe.

 

 Szlachetna powłoka ochronna 

Inna technika ochrony metali jest związana z ochroną metalami szlachetnymi powierzchni z metali mniej szlachetnych. Korzysta się w tej metodzie z powłok miedzianych, srebrnych, chromowych oraz niklowych. W ten sposób tworzy się powłoka katodowa, której skuteczność zależy od szczelności powłoki chroniącej metal. Uszkodzenie takiej powłoki powoduje, że w tym miejscu powstaje przyspieszona korozja.  Kolejny sposób ochrony katodowej dotyczy miedziowania, gdyż miedź posiadająca wielki potencjał elektrotechniczny jest bardziej odporna na korozję od innych metali konstrukcyjnych, takich jak cynk, żelazo i aluminium. Pokrywanie miedzią przeprowadza się elektrolitycznie, czyli w roztworach cyjankowych oraz siarczanowych. W przypadku miedzi stosuje się także bezprądową metodę, w której miedź wytrącana jest na powierzchnię metalu, podczas zanurzania w roztworze soli miedzi (II).Taka metoda ma zastosowanie także w przypadku kobaltu, niklu, miedzi, platyny, srebra, palladu i złota. Metody te jednak są bardzo rzadko wykorzystywane w praktyce.

 

 Inne techniki ochronne 

Ochrona metali może także polegać na:

 

Warto dowiedzieć się więcej na temat zabezpieczenie metali przed korozją i w tym celu odwiedzić stronę www.elgo-sruby.pl/powloki-ochronne.html.

Exit mobile version