Kluczem do sukcesu w uprawie ogrodu jest sadzenie roślin dostosowanych do rodzaju posiadanej gleby. Nic dziwnego, że osoby urządzające ogród szukają szukają roślin, które cechują się odpornością na trudne warunki glebowe i nie mają aż tak wielkich wymagań odnośnie podłoża. Rośliną spełnia powyższe wymagania jest świdośliwa larmacka, która już od kilku lat podbija ogrody. Choć jej pyszne i słodkie owoce nadal są rzadkością na targowiskach i sklepach, to krzew robi zawrotną karierę w prywatnych ogrodach. Ma sporo zalet i owoce, które polubią nasze kubki smakowe.
Świdośliwa lamarcka – amerykański gość
W ciągu ostatnich kilku lat wspomniana roślina podbija polskie ogrody. Ma sporo zalet – jest długowieczna i potrafi wyrosnąć na każdej glebie. Pochodzi z Ameryki Północnej. W warunkach naturalnych spotyka się ją także Europie, północnej Afryce i wschodniej Azji. Świdośliwka masowo uprawiana jest w Kanadzie. Wykorzystywana jest jako roślina wiatrochronną, dekoracyjnym żywopłotem lub atrakcyjnym soliterem. W Polsce najpopularniejszymi odmianami są: świdośliwa olcholistna, lamarcka i jajowata.
Świdośliwa lamarcka – ogrodowa miss
to roślina szczególnie ceniona w ogrodach działkowych i przydomowych. Do jej niewątpliwych zalet zalicza ją wysoka mrozoodporność i niskie wymagania glebowe. Do tego jest bardzo dekoracyjna – wiosną zdobią ją urocze kwiaty, a jesienią oczarowuje pięknie przebarwiającymi się liśćmi. Omawiana roślina być krzewem lub niewielkim drzewa o wysokości 7 – 10 m oraz szerokości do 3 m. W naszym klimacie raczej nie przekracza wysokości 5 metrów, a i tak wzbudza zachwyt każdego, kto ją zobaczy. Kwiaty pokazują się stosunkowo szybko- już w kwietniu i są drobne, białe, zebrane w krótkie grona. Liście świdośliwy larmackiej są eliptyczne, krótkie i ostro zakończone na wierzchołku. Mają długość 4-10 cm, wyglądają jak piła. Najciekawsza i zaskakująca osoby, które zaczynają przygodę z uprawą tej rośliny, jest zmiana wybarwienia liści – młode liście są brązowawe i biało owłosione, później zmieniają kolor na szarozielony.
W krajobrazie jesieni–
Świdośliwa larmacka doskonale wpisuje się w krajobraz złotej polskiej jesieni..Liście tego krzewu są najpiękniejsze jesienią, kiedy to uzyskują prześliczną żółto-czerwoną barwę, a cały krzew staje się cudowną ozdobą ogrodu. Ogrodnicy z co roku czekają na wiosenne kwiaty i jesienne liście, które są cudowną nagrodą za jej pielęgnację.
Wyśmienite owoce
Piękny wygląd krzewu jest wystarczającą zachętą do uprawy rośliny. Kwiaty i liście, to niecałe bogactwo świdośliwy. Krzew wydaje owoce przypominające borówkę amerykańską, które pojawiają się w lipcu. Są one większe niż owoce borówki. Posiadają walory odżywcze, a do tego są soczyste i słodkie. Zachęcamy do ich kulinarnego wykorzystywania, ponieważ są doskonałe do jedzenia na surowo lub jako składnik ciast i dżemów. Owoce świdośliwki larmackiej smakują również ptakom. W ogrodzie zagoszczą: szpaki, kwiczoły, rudziki, sroki.
Minimalne wymagania glebowe
Starsze egzemplarze krzewu mają minimalne wymagania w jeżeli chodzi o glebę, jednak sadzonki muszą mieć odrobinę lepsze warunki. Powinno się je sadzić do gleby żyznej, umiarkowanie wilgotnej, o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym. Wymagają stanowiska dobrze nasłonecznionego. Nie toleruje jedynie gleb zalewowych i skrajnie suchych. Świdośliwa larmacka rozrasta się w imponującym tempie więc jest idealną rośliną na żywopłot. Jest mrozoodporna i dlatego coraz chętniej uprawiana w ogrodach przydomowych.
Botanicy zaobserwowali, że świdośliwa larmacka może być gatunkiem lokalnie inwazyjnym. Dlatego odradza się jej sadzenie w pobliżu lasów i obszarów chronionych. Jest to krzew odporny na szkodniki i choroby, dzięki czemu zyskuje ogromne zainteresowanie ogrodników. Nie wymaga ciągłego przecinania. Jej owoce są bogate w witaminy grupy B, magnez i potas. Warto wiedzieć, że zawierają 7 razy więcej żelaza i wapnia niż borówka amerykańska. Jest to kolejny powód warto posadzić omawianą roślinę w ogrodzie.